Manlief heeft dit weekend een grote ontdekking gedaan. Zijn specialisatie: het plakken van beschermfolie op een i-phone. Folie nr. 1 overleefde de operatie niet en werd na een kwartier verfrommeld in de prullenbak gegooid. Na een paar dagen een nieuwe folie gekocht. Volgens de verkoper deed hij er slim aan de folie te laten plakken door iemand met veel geduld. Zijn vriendin of zo. Vriendin ofwel vrouw had dit ook al aangeboden maar dit is totaal tegen de trots en eigenwaarde van manlief in.
Na het afsluiten van de theoriecursus 'beschermfolie plakken' via youtube begon operatie twee. Alles werd uit de kast gehaald van handzeep tot plakband. Al na tien minuten klinkt het: 'Jammer van dat ene belletje maar die man op youtube zegt dat het wegtrekt..'
(Hoera!)
Als 3-jarig meisje ging ik met mijn buurjongetje naar de buren van mijn buurjongen. Het manspersoon van het koppel maakte in zijn vrije tijd, hij was met pensioen, puzzels van meer dan 1000 stukjes. Complete bergketens met op de voorgrond een grasveld vol bloemen en een armoedig schuurtje werden bij elkaar gepuzzeld. Knettergek! Minutenlang jezelf helemaal raar staren om vervolgens ein-de-lijk het stukje aan te sluiten. De aversie tegen fotopuzzels van landschappen, huisdieren en beroemde gebouwen is gebleven. Maar gisteren verbeterde ik mijn record: binnen 3,5 uur was de Disneypuzzel van 1000 stukjes opgelost.
(Hoera!)
Vanochtend een nieuwe beproeving: fimo-klei. Iemand ervaring met dit materiaal wat een zeer nauwkeurige methode is voor het testen van geduld? Voor jullie een foto van mijn eerste, versgebakken proefjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten