Pagina's

woensdag 5 oktober 2011

Vroeger.. -zucht-

De oven ronkt weer lekker. Dit keer heb ik gekozen voor een snelle, veilige en effectieve methode: muffins bakken met cakemix. Zo is niet heel mijn werkblad vies en bezaaid met rommel maar slechts een half werkblad. Voor de duidelijkheid: muffinbeslag maken is niet mijn schoonste hobby. Ik maak hierbij niet mezelf maar vooral het bloem veel verwijten.   

Tijdens het mixen dacht ik aan vroeger. Je moet namelijk volgens de verpakking 3 minuten mixen. En 3 minuten mixen is best lang. Dat was vroeger zo, dat is nu nog zo. De geur van de oven, de mixer (ja, deze ruikt ook, heus!) en de mix doen me ook denken aan vroeger. Maar ook aan nu. Lekker 'rauwe' cakemix eten, heerlijk! Niks verandert tussen vroeger en nu.

Siliconen. Dat is het woord van verandering. Vroeger had mijn moeder een spatel van Tupperware. Ideaal. Dat ding was van knoerhard plastic zodat er genoeg mix aan de kom bleef om op te eten. Bovendien was de kom ook van knoerharde Tupperware, dus een beetje meegeven voor extra mix op de spatel zat er niet in. 2 - 0 
Tegenwoordig heb je de meest uiteenlopende dingen van siliconen. Ja, ook implantaten. Maar ik bedoel andere dingen voor dagelijks gebruik. Neem nou een simpele, siliconen spatel van action / xenos. Er blijft dus echt geen spetter cakemix in de kom. Daar helpt zelfs een knoerharde kom niet meer want er blijft NIETS over. Dus hier volgt een tip! voor moeders: koop vooral geen siliconen spatel.


Dan hebben we natuurlijk nog de cakeblikken. Tegenwoordig is het geen cakeblik meer maar een cakesilicoon ofwel cakevorm van siliconen. Jammer dat daar nog geen woord voor is. Een cakevorm zegt niks over het materiaal waarvan het gemaakt is. Trouwens ook niets over de vorm want een cakevorm kan zowel rond als langwerpig zijn...
Ter zake: een cakeblik of cakesilicoon is erg handig. Je hoeft niet zo precies de mix erin te doen want het is een groot, gapend gat. Vanavond werden het muffins dus gebruikte ik (siliconen) muffinvormpjes. Muffinvormpjes zijn een aanslag op het geduld. Prima, want af en toe moet dit getest worden. Met een siliconen spatel en een lepel, een gewone lepel hoor, lukt het me aardig om het beslag in de kleine vormpjes te krijgen.

Anekdote
Naast het feit dat ik anekdote gewoon een mooi woord vind wil ik proberen om er een te vertellen via dit blog. Een anekdote, het klinkt ook zo mooi, is een kort of lang humoristisch verhaal. Dus ik hoop dat ik het volgende een anekdote mag noemen.

Vroeger woonde ik als meisje met een Schouws dialect in een dorp waar de meeste mensen 'Bevelands' praten. Terwijl ik dus praatte over 'aerpels in vleish' hadden zij het over 'petaaten in vleeeis'. Ondanks de taalbariere was ik graag bij buu-vrouw. Tot groot geluk ging ze een cake bakken waar ik, en niemand anders, bij was. Ik weet niet of er toen ook al 3 minuten op het pakje stond want het duurde erg lang. Toen de mix bijna klaar was stapte mama binnen (moeders eten geen cakemix, die denken bijna altijd aan hun lijn). Koetjes, kalfjes en de bure maar mixen. Eindelijk klaar en daar komt een volle garde mijn kant op. 'Ierzo. Doeeeh mè lèkknn...' 
............
Ik verstond er niks van! Gelukkig zijn er dan nog supermoeders die zeggen: 'de bure vreag of je wil likke'. Geen probleem. En die andere garde wil ik ook wel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten