Gooi wat in mijn schoentje..

De post leverde vandaag een cadeautje af. Een doosje verpakt in cadeaupapier met een lintje eromheen. Omdat het geadresseerd was aan man en ik hem ook het plezier van het uitpakken gun moest ik de hele dag wachten. Door hard werken gaat een dag snel voorbij en liet ik het cadeau zien. Hij dacht dat het van mij was 'omdat ik lachte'. Niet dus. Onder de verpakking zat een adressticker van zijn baas. Dus dan was het vast de kart-cup die hem beloofd was. Ook niet! Bovenop een kaart met daarop: lekker bij een bakkie koffie.

Groei

groei groei
groeien groei
groei groei groeien
groeien groei groei
groei groei groei groei
groeien groei groei groei
groei groeien groei groeien
groei groeien groeien groei
groei groei groei groeien groei
groeien groeien groeien groeien
groei groei groei groei groei groei
groeien groei groei groei groei groeien 
groei groei groeien groeien groei groei
groei groei groeien groeien groei groei groei
groeien groei groei groeien groeien groei groei
groei groei groei groeien groei groeien groeien
groeien groei groeien groei groeien groei groei
groei groeien groeien groei groei groeien groeien
groei groei groei groei groei groei groeien groei groei
bloeien bloei bloei bloei bloeien bloei bloei bloei bloeien

Compensatieregeling

Wisselwerking
De zogenaamde laatste loodjes benemen de afgelopen weken mijn vrije tijd. Bijna alles gaat aan de kant om die laatste (goede) cijfers binnen te halen. Natuurlijk doe ik wel die dingen die moeten gebeuren maar alleen het hoogstnoodzakelijke. Om een soort structuur of regelmaat in te plannen is er een regel. Het is een soort van de 3R'en-regel van rust, reinheid en regelmaat. De mijne heet 4G en gaat zo: gewerkt, gekookt, geschrobt en geslapen.

Toch moet een mens af en toe eruit anders is het niet vol te houden. Mijn favoriete compensatie voor al het harde werken is een uitje naar de ruilwinkel*. Onderweg frisse mist snuiven en genieten van de voorpret. Bij de winkel is het meestal gezellig druk, zo ook vandaag. Net als de vorige keer zijn er weer bekenden van het azc. En er zijn spullen, veel spullen.
Ik kom thuis met vijf nieuwe aanwinsten, helemaal blij! Een lampje wat fantatisch lelijk is van kitscherigheid, een lapje stof, een baby-uiltje van wit keramiek, een gedichtenbundeltje en een 'schilderij'. Even de G van geschrobt erover en de nieuwe spullen zijn ingewijd! Alhoewel.. man is minder enthousiast bij thuiskomst, hij staart in stilte naar het lampje. 

Open en gedicht
Een andere compensatieregeling tref ik voor mijn taal. Hollands of Zeeuws praten, boeken of internet of de krant lezen en het typen van mailtjes of het schrijven van kaarten. Zo houd je de taalconditie op peil. Af en toe lees ik ook eens een gedichtenbundeltje. Vooral als ik het druk heb: je leest een bladzijde of tien binnen een minuut of twee.
Bij de ruilwinkel nam ik een boekje mee van Levi Weemoedt (ofwel Isaäck Jacobus van Wijk). Deze Nederlandse schrijver en dichter kan heerlijk cynisch, melancholisch en humoristisch dichten. Om een voorbeeld te geven twee korte gedichtjes van het wat luchtere soort.

Natuurlijke Historie
Als kind in zee o! rilde ik al
bij de gedáchte aan een kwal.
Maar de grootste kwallen, zo leerde ik later,
die zwemmen boven-, niet onder water.

Allimentatie 
De lucht is blauw
ik hou van jou 
ik blijf je trouw
dus teken ik gauw
die girocheque voor jou! 

* Bij de ruilwinkel leven je spullen in (kledingsstuk of kaasschaaf). Hiervoor krijg je een x-aantal punten. Met deze punten kun je nieuwe spulletjes 'kopen' in de winkel. Kosten en moeite kun je sparen en geen centje doet pijn om het zo te zeggen. Op de website vind je de openingstijden, voorwaarden en andere nieuwtjes.

Kapoet

De speeltuin van de Vierlinden is top! Met twaalf kinderen naar de binnenspeeltuin geweest. Er waren twee lange, gedekte tafels voor ons gereserveerd in de speelruimte zelf. Jassen en schoenen uit, armbandje aan en gaan! Nog geen drie minuten later waren ook de begeleiders in de speeltuin. Wat een superplek! En niet alleen voor kinderen, het is net zoals het snoep van Haribo, ge-wel-dig. Om de grap even uit te leggen het volgende. De leus van het snoepmerk Haribo is: Haribo maakt kinderen blij, maar ook volwassenen horen daarbij. Of nog mooier bekt de zin in het Duits: Haribo macht Kinder froh und Erwachsene ebenso.

Toch is het wel jammer dat je zo geconfronteerd wordt met je leeftijd hè? Het valt niet mee om gewicht, lengte en conditie te meten aan de kinderen... En ik weet echt niet hoe het zit als je kind bent. Ieder kind heeft een redelijk vers paar oren en stembanden. Een rare combinatie want ze gillen alsof het hun oren niks kan schelen. Zelf was ik na een uur al helemaal horendol.

(afbeelding Vierlinden Goes)

Om eerlijk te zijn was ik wel een beetje blij toen het tijd was om terug te gaan. Lekker in de frisse (stille) buitenlucht. Het busje kwam gelukkig snel, op naar het azc. Door ruimtegebrek zit een mannetje van een jaar of vier bij me op schoot. Om niet in slaap te vallen benoem ik dingen. Het prachtige figuurtje doet ijverig mee om zijn Nederlandse woordenschat omhoog te krikken.

Het ventje wijst een auto aan: Joef, groen die goed! Bij deze: een groene stationwagon is een prima auto. Een witte auto of een Mercedes komt niet door de keuring trouwens. Ik wijs op een scooter: Kijk, een scooter! Ja. En een boot. En het stoplicht staat op groen. En daarna op geel. Op een rotonde rijdt een scooter voor ons in een behoorlijk tempo. Die scooter gaat hard! Ja. Toen nog wel. Een rotonde verder zegt het ventje: scooter doet rustig joef..  

Joef doet vanavond ook rustig. Joef is kapoet. Maar zoals een wijsneus het vanmiddag zei: eten, slapen en dan... GOEDEMORGEN!!

Onkruid?

Een goede bezigheid in de herfst is het opruimen van bladeren. Even tussen schoolwerk en huishouden in naar buiten. De tuin knapt ervan op en ik volg gratis fitness in de buitenlucht. Bladeren, onkruid en alle dode zomerbloeiers verdwijnen in de container. Wat ik niet over mijn hart kan verkrijgen is het weghalen van mos.. Niks aan te doen want ik vind het fascinerend mooi spul en kan het soms goed gebruiken zoals vandaag.

Al een tijdje had ik een amaryllisbol in de keuken staan. Het doosje had ik 'in het zicht' gezet om de bol zo snel mogelijk te planten. Er zijn trouwens drie manieren om de bloem te laten bloeien: de bol planten in grond, de bol bedekken met mos of de bol gewoonweg neerzetten. Mijn goede voornemen stond er al een poosje en begon dus ook gewoon lekker op zichzelf uit te komen. Vanochtend kon ik er niet langer omheen, de steel was al bijna 10 cm lang.. Hup naar buiten en even knutselen.

Een uur hard werken in de tuin en als beloning binnen tien minuten een kadootje voor mezelf. Vrolijk bloempotje uit de kast, een amaryllisbol van €2, wat potgrond en gratis mos. Als alles goed gaat heb ik misschien op mijn verjaardag of met kerst een mooie bloem als tweede kado.

Brilliant

Speel-oooo-theek
Soms zijn er van die momenten dan gaat er opeens een nieuwe wereld voor je open. De nieuw ontdekte wereld van deze week is de speel-o-theek. Het principe is hetzelfde als de bibliotheek, alleen leen je geen biblio maar speelgoed. Geniaal.

Eh..? O..
De Schatkist doet de naam eer aan. Ze zeggen wel eens: als een klein kind in een snoepwinkel. Ze hadden geen snoep maar wel ontzettend veel spelletjes! Nadat ik bij een mevrouw geinformeerd had over de mogelijkheden mezelf gelijk ingeschreven. Naam, adresgegevens, handtekeningetje. Prima in orde. Ik overhandig netjes het formulier. De mevrouw twijfelt even, zegt: eh.. kinderen? Ze wijst op de ruimte waar ik de naam, leeftijd en geboortedatum van mijn 5 kinderen kan zetten. Me van geen kwaad bewust leg ik uit dat we geen kinderen hebben. O...... Een collega helpt haar uit de vlaag van verstandsverbijstering. Het is gewoon lekker voor jezelf, toch? Geniaal.

Want van lenen krijg je nooit genoeg

De nieuwe wereld in de speel-o-theek doet me denken aan de bibliotheek. Wat was dat een ontdekking toentertijd! Het was heerlijk om gewoon niet een enkel boekje mee te mogen nemen. Maar gewoon 10 tegelijkertijd. Op mijn eigen pas! En gelezen dat we hebben. Het was zelfs zo erg dat ik vroegtijdig overstapte van niveau / genre. Als ik me niet vergis las ik in groep 7/8 van die romannetjes, in de brugklas stapte ik over naar spannende boeken / thrillers en daarna waagde ik me aan de literatuur. Mensenkinderen, als ik eraan denk wat de uitvinding van de bibliotheek voor mij betekent. Geniaal.

Even dienke

Vanavond hebben we ouderwets (gezellig) een spelletje gedaan. Een poosje geleden heb ik dit spel gezien in de betere boekhandel. Even dienke is een spel voor 2 - 6 personen over Zeeland. Van de fiches tot de vragen: alles gaat over Zeeland. Dankzij de speel-o-theek mochten we dit spel proberen. Dolgelukkig mijn ouders uitgenodigd voor een spelletje. Door het enthousiasme vergeten dat papa niet van spelletjes houdt. Dus de uitnodiging voor een spelletje veranderde in het proeven van een gekregen, zelfgemaakt bramenwijntje. Geloof het of niet: bij binnenkomst is gelijk iedereen rond het spel gaan zitten. Inclusief papa. Die uiteindelijk, met grote voorsprong, het spel wint. Geniaal.

Was gij (nr. 15)

Het tweede artikel wat ik heb geleend is een puzzel. Zoals al eerder gezegd: geen fotopuzzels alleen geillustreerde. Puzzels van Jan van Haasteren zijn al heel lang mijn favoriet. De afbeeldingen zijn cartoons van taferelen waar (bijna) alles misgaat. Typerend voor deze puzzels zijn de handtekeningen van de maker: haaievinnen, handjes en ogen die overal opduiken.
Nu ga ik eindelijk ontdekken wat het is om een Was Gij puzzel te maken. De tekenaar, Graham Thompson, maakte voor Jumbo drie soorten puzzels. Was Gij kun je krijgen als original, destiny of mystery. In original leg je neer wat de mensen van de afgebeelde plaat zien, in destiny puzzel je wat er gaat gebeuren en mystery is voor nadenkers die dankzij verbeelding de oplossing vinden.
Ik vind het nu al spannend wat ik moet gaan puzzelen. Ik heb nr. 15 uitgekozen. Of ja, uit de stapel gepakt, want ik ga ze toch allemaal maken.. De naam van de puzzel heet: lopend buffet. De plaat alleen al is hilarisch. Ik ben benieuwd wat ik moet puzzelen. Als je zoiets kan bedenken, een fantasie van hier tot Tokio moet je dan hebben. Geniaal.

Bezigheidstherapie

Hobby
Wat is jou hobby of wat zijn jou hobby's? Met deze vragen 'kan ik zo niks'. Ik weet niet waarom maar ik waardeer deze vragen niet. Net zo min als ik van het woord hobby kan houden.
Als ik aan hobbys denk zie ik fanatiekelingen voor me. Zulke types waar John Williams bij moet komen omdat het uit de klauwen loopt. Of juist mensen die heel veel hobby's hebben zodat ze lekker actief overkomen. Bovendien doet het woord me denken aan de basisschool waar hobby iets is wat je verplicht moet noemen in een vriendenboekje.
Volgens de van Dale is een hobby een ontspannende bezigheid voor in de vrije tijd of een liefhebberij.

Punniken
De afgelopen dagen heb ik af en toe wat gepunnikt. Of het een hobby is? Ik doe het in mijn vrije tijd dat wel. Maar een ontspannen bezigheid? Nadat de opzet al 20x mislukt was voegt man eraan toe: oooh, dat doen ze op de kleuterschool toch ook..? Dan begrijp je dat ik gewoonweg niet kon opgeven. Het is gelukt en heb zelfs mijn eigen supersnelle techniek ontwikkeld. Optimaal gebruik van mijn vrije tijd (door de enorme snelheid), verstand op nul (ontspannen..) en kramp in mijn handen (door de nieuwe techniek). Geen hobby. Maar ik doe het graag.  

Bezigheden
Voor het omslachtig vragen naar iemands hobby's zijn er tegenwoordig andere vragen. Een erg prachtige is: wat is jou passie? Dit gaat ongetwijfeld nog veel verder dan 'liefhebberij'. Dan noem je hobby´s waardoor je geen vrije tijd (of geen geld) meer over hebt. Mijn passie is fruitautomaten klinkt echt raar trouwens...
Een andere is: waar hou jij je mee bezig? Ik begrijp dat er mensen zoals ik zijn die niet naar hobby's willen vragen. Maar van een beperkte keuze uit hobby's (er zeggen namelijk niet veel mensen schoonmaken of rekeningen betalen) slaat de vraag om naar een levensgrote vraag. Letterlijk. Als iemand aan mij zou vragen: waar hou jij je mee bezig? Mensenkinderen. Met slapen, opstaan, eten, werken... En daartussen lees ik de krant, ik fiets, ik vouw de was op. En terwijl ik dat doe houden mijn gedachten me bezig. Over het boek dat ik aan het lezen ben, over het eten wat ik ga koken of over... Hou op.
Sterker nog. Zelf hou ik me helemaal niet zo bezig. Ik word beziggehouden.

Zoutloos
Een van mijn antwoorden op een hobbyvraag is uitermate flauw. Het antwoord is voor de categorie sportvragen. Dit is blijkbaar een hobby die het grootste deel van je imago bepaald. Niet een vraag waar je de kans krijg om te blunderen. Toch krijg ik heel soms de neiging om te antwoorden: ik heb een duikbril en hardloopschoenen. Dus. En jij?

Kostenbatenanalyse
Nog even over hobby's die eigenlijk niet kunnen. Niet iedereen geeft openlijk toe dat strijken een erg ontspannen bezigheid is voor de vrije tijd. Want de ongeschreven regel zegt: strijken is geen vrije tijd en het is niet ontspannen. Zo vind ik 'vergelijken' een erg plezante bezigheid. Een middag alleen maar bungalowparken analyseren op de verschillen vind ik prima. De laatste tijd ben ik mobiele telefoons aan het vergelijken. Mijn vorige (3e nog maar sinds de komst van 'mobielen') is gecrasht na een val op het perron. Nu gebruik ik nog steeds de auto-telefoon, een afdankertje van man die in de auto lag zodat je altijd 112 kon bellen. Hoog tijd om dat ding weer terug in het dashboardkastje te doen. Maar nu nog even niet want ik ga eerst nog wat ontspannen rondhobbyen om te kijken welke telefoon het beste / mooiste / duurste / goedkoopste / handigste is.