Het dagje wel

Om 8.00 ging de wekker, tijd voor actie. Een kwartier later was ik suiker aan het afwegen, eieren aan het splitsen en met een koksmes chocola aan het fijn slaan. Proefdraaien voor het diploma/verjaardagsfeestje van volgende week. Twee uur later stond er dan wel een prachtig donkerbruine taart te lonken op het aanrecht. Helaas was het tijd voor ontbijt met vers sinaasappelsap & een kop thee (zonder taart). 

Daarna heb ik afgewassen / opgeruimd:
- een zeef
- 2 lepels
- een bakkwastje
- een mes
- een puntmes
- een theelepeltje
- een weegschaal
- 2 spatels
- 3 beslagkommen
- 3 schaaltjes
- 2 glazen schalen
- 2 pannen

Alle begin is moeilijk. En dat ligt niet aan mijn ochtendprestaties maar aan het feit dat ik nog nooit zoveel moest afwegen bij het bakken van een taart (de ingrediënten verdwenen allemaal in een aparte kom) en nog nooit eieren gesplitst had (geslaagd met vlag en wimpel, had zelfs de kom met citroen ontvet).

Tussen het -tring- van de kookwekker vanochtend en het -tring- van de kookwekker vanavond nog lekker bezig geweest. Vanmiddag op het AZC kreeg ik een prachtige bos bloemen! Op deze manier wil ik iedere week wel een diploma halen. Met de kinderen maakten we een waxinelichtje van jampotjes en zijdepapier. Nadat iedereen voorzien was van een veilig lichtje (waxinelicht op batterij) was het tijd voor de taart. Met een extra speciale 'touch' die ik tot twee keer toe moest herhalen, daarover volgende week meer. Thuisgekomen hebben manlief en ik de overgebleven stukjes taart op, heerlijk. En toen was er geen taart meer.

Daarom ging de oven weer aan. Eerst pompoenpitafbakbroodjes erin. Voor hem roomkaas (light!) met zalm en voor haar hetzelfde smeersel maar dan met ham. Daar kreeg ik zoveel energie van dat ik de Franse versie van een Aaa...ppeltaart maakte. Nog een taart te gaan en dan kan ik ze allemaal. Die Oostenrijkse, Franse en Amerikaanse taart gaan er komen op het feestje. Genoeg verklapt, straks is het geen verrassing meer voor de genodigden of hebben ze hun keus al gemaakt.