Al doende leert men, zeggen ze. En ik moet toegeven dat het waar is. Op de website van een bak&braadproduct bekeek ik diverse bakfilmpjes. Ik weet nu precies hoe een biefstukje mals op het bord beland, hoe je een kipfilet gaar maar niet gortdroog serveert en hoe je verse worst bakt. Kookt. En dan bakt. Ja, dáár had ik ook nog noooit van gehoord! Deze chefkok kookte de worst eerst totdat deze gaar is. De worst ziet er dan uit als een bleekschetig bbq-worstje die wel wat kleur kan gebruiken. Daarna wordt de worst pas gebakken.
Het had zo zijn voordelen. Om half 5 vanmiddag dacht ik aan het avondeten. Om 10 over half 5 lag er een diepgevroren verse worst op het aanrecht. En ook al was manlief dan pas om half 7 thuis, ontdooien gaat langzaam. Zo niet met deze methode, gelijk ontdooid die boel!
En ik moet toegeven dat de verse worst snel klaar was in de pan. Naar mijn idee een typisch geval van die-houden-we-erin. De worst belandde uiteindelijk op het bord naast de zuurkool en aardappels. Het 'lievelingskostje' van man... Gelukkig gaat deze liefde wel door de maag als er ui, kerrie en sambal toegevoegd worden. Uitje bakken, kerrie naar liefde toevoegen en sambal als je daarvan houdt. Daarna zuurkool erop en 10 min. in de pan. Vooraf spoel ik de zuurkool altijd af, tegen de vitamine-regels maar anders belieft hij het helemaal niet..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten