Om jullie toch weer iets te laten zien hier de volgende serie foto's van een tweejarige. Dit keer geen zelfportretten maar wazige foto's van mijn telefoonhoesje wat open klapt en dus voor de lens zit als je het niet open houdt. Vind het wel een sfeervol geheel zo. Heel kunstzinnig ook met die zwarte gaten er tussen. Minder leuk is wel dat ze steeds meer functies van mijn telefoon ontdekt zoals de wekker (nee, gelukkig iedere keer nog op tijd gezien).
Zoals jullie merken zijn er op dit blog ook steeds vaker zwarte gaten te ontdekken. De laatste weken van het jaar lijken altijd dubbel zo hard te gaan, vooral als alles en iedereen afspraken plant voor de kerstvakantie. En verder leg ik mezelf op om iedere dag een beetje op te ruimen, waar dan ook. Zomaar een kastje, een laadje, een vierkante meter zolder per dag. Vandaag ging een stamp volle papiercontainer de poort uit en morgen kan ik hopelijk even naar de ruil- of kringloopwinkel rijden met een paar tassen. Dus de momenten dat ik iets doe wat echt blog-waardig is zijn redelijk geminimaliseerd helaas. Maar om heel positief te blijven hoop ik snel weer wat te kunnen laten zien. Misschien morgen mijn nieuwe aankopen van de kringloopwinkel. Oh nee, ik was aan het opruimen! Dilemma..
Vandaag hadden we trouwens de afspraak voor het 'hips af dokker ziekehuis' (gips eraf door de dokter in het ziekenhuis). Zo heerlijk als dat kleine monstertje zoveel gaat praten, soms zelfs al drie of vier woorden achter elkaar tot een soort zin. Terug in de auto had ze het over 'pnip pnip saar' (knip knip schaar). Dan vergeet ik bijna het wakker worden in de nacht 'papa kijke' (nee papa slaapt), 'slokje drinke' (fles is weg) en 'buike ligge' (doe ik dan maar omdat het draaien met het gips niet goed ging). Morgenochtend gaat ze weer naar de opvang, wat steeds beter gaat overigens. Ben wel een beetje bang dat deze vrije tijd ook tijd voor doorwerken wordt in plaats van creatief werken. Maar we wachten het gewoon af, het is nog geen morgenavond hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten